ارزش Magnetic Resonance Spectroscopy در شناسایی توده‌های خوش‌خیم و بدخیم غدد بزاقی در مقایسه با نتایج حاصله از پاتولوژی

زمینه: افتراق بین تومورهای خوش‌خیم و بدخیم پاروتید قبل از انجام عمل جراحی احتمالی حائز اهمیت می‌باشد زیرا می‌تواند تصمیم‌گیری‌های طرح‌درمانی بیماران را با تغییر مواجه کند. در این مطالعه نقش احتمالی magnetic resonance spectroscopy بر روی افتراق تومورهای خوش‌خیم از بدخیم پاروتید مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: 40 بیمار با توده غدد بزاقی به‌ویژه پاروتید و ساب مندیبولر که کاندید عمل جراحی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران از درمانگاه بیمارستان امیراعلم انتخاب و در بیمارستان امام خمینی تحت MRI قرار گرفتند. در این مطالعه بر روی این بیماران magnetic resonance spectroscopy (MRS) در زمان اکوی 135 و 270 میلی‌پایه انجام شد و نسبت کولین به کراتین تعیین گردید. بر حسب نتیجه سیتولوژی بیماران به سه گروه تومور خوش‌خیم غیر وارتین، وارتین و بدخیم تقسیم شدند و از منحنیROC curve  برای به دست آوردن بهترین نقطه برش (cutoff points) استفاده شد. یافته‌ها: 40 بیمار وارد این مطالعه شدند که 25 بیمار تومور خوش‌خیم غیر وارتین، 9 بیمار تومور بدخیم و 6 بیمار تومور وارتین داشتند. برای افتراق تومورهای خوش‌خیم از بدخیم (TE)Time of Echo  در زمان 135 قدرت بیشتری از خود نشان داد، درTE:135  بهترین نقطه برش برای افتراق خوش‌خیمی و بدخیمی برابر با نسبت کولین به کراتین 92/1 بود که ویژگی 89 درصد و حساسیت 81 درصد داشت، در حالی که بهترین نقطه برش در 270:TE  برابر با 76/1 بود که حساسیت 89 درصد و ویژگی 71 درصد نشان داد.   بر طبق این امر نسبت کولین به کراتین کمتر از 25/1 موارد بدخیم را رد می‌کند (حساسیت 92 درصد) و نسبت بالاتر از 76/1 قویاً به نفع بدخیمی می‌باشد (با ویژگی  100 درصد). MRS توانایی تفکیک بین تومور خوش‌خیم غیروارتین با گروه وارتین را نداشت. نتیجه‌گیری: بر طبق این مطالعه نسبت کولین به کراتین در ام ار اسپکتروسکوپی می‌تواند به عنوان یک روش غیر تهاجمی در افتراق تومورهای خوش‌خیم و بدخیم کمک کننده باشد.